Skóra naturalna to surowiec pochodzenia odzwierzęcego, przetworzony chemicznie lub roślinnie bez dodatków syntetycznych, takich jak na przykład folia w przypadku tzw. skór powlekanych.
W większości przypadków używa się skór zwierząt hodowlanych [hodowla na mięso – pozyskana skóra jest tylko dodatkowym surowcem]. Oczywiście w niektórych przypadkach zdarzają się skóry innego pochodzenia, np. krokodyle czy wielbłądzie, my jednak odżegnujemy się od takich skór.
Na czym polega przetwarzanie skóry, tak aby nadawała się do użytkowania?
Proces przetwarzania to garbowanie. Garbarstwo to jedno z pierwszych rzemiosł jakie opracował człowiek. Już w czasach prehistorycznych oprawiano skóry, aby je wykorzystać jako elementy ubioru, broni czy.. budowli. Indianie wykorzystywali skóry bawole praktycznie w każdej dziedzinie życia – poczynając od butów, poprzez naczynia, na wigwamach kończąc. Zawsze doceniano skórę za jej niebywałe walory – zabezpieczanie przed chłodem, deszczem, giętkość, a jednocześnie wytrzymałość… w późniejszych latach doceniono ją również za estetykę, której nie zastąpi żaden syntetyk. Nawet Homer docenił i opisał ten szlachetny produkt w „Iliadzie”:
„Jak garbarz, namaściwszy tłuszczem skórę wołu, Każe ją mnóstwu ludzi uchwycić pospołu. Ci, gdy równo pociągną, wraz się skóra poci, A tłustość w nią wstępuje na miejsce wilgoci”
W Polsce garbuje się przede wszystkim skóry bydlęce [krowie i bycze w kaletnictwie, rymarstwie, szewstwie, tapicerstwie; cielęce w drobnej galanterii czy też w produkcji rękawiczek], świńskie [w kaletnictwie, rymarstwie, szewstwie, tapicerstwie] czy owcze [bogata tradycja na Podhalu] w kuśnierstwie.
Skórę moczy się odpowiednią ilość czasu we właściwych odczynnikach chemicznych [w XII wieku było to np. wapno gaszone] lub roślinnych takich jak popiół drzewny, kora brzozy czy dębu. Moczenie następuje w przeznaczonych do tego kadziach lub beczkach. Następnie suszy, barwi roślinnie lub chemicznie [wyjątkiem jest skóra juchtowa o całkowicie naturalnej barwie], woskuje / natłuszcza i prasuje, czasem lakieruje i znów prasuje.
Dzięki takim zabiegom skóra naturalna pozbywa się właściwości gnilnych jednocześnie zachowując wszystkie swoje walory – wytrzymałość i elastyczność, które nadają jej cech długoletniości.
Wiele osób porównuje skórę naturalną do takich surowców jak drewno czy nawet kamienie szlachetne, gdyż dzięki właściwej obróbce ukazuje ona swe niepowtarzalne walory, których nie jest w stanie osiągnąć żaden syntetycznie wytworzony półprodukt.
